معمولاً نقاط شکست در بستر رودخانه ها به صورت پایین افتادگیهای متوالی بستر شکل میگیرند. پسروی نقاط شکست باعث ناپایداری، فرسایش، کفکنی و حرکت رسوبات در رودخانه میشود و ممکن است به سازه هایی همچون پلها و بدنه آبراهه خسارات عمده وارد سازد. در تحقیق حاضر، دو نقطهشکست متوالی با شیب ده درصد به فاصله یک متر در بستر ماسه ای یک کانال مستطیلی روباز با شیب ملایم 003/0 احداث شد و فرسایش بستر، توسعه و مهاجرت نقاط شکست به ازای دبی های مختلف بررسی گردید. سپس عملکرد چهار نوع سازهی آستانه سنگریز، آستانه شیبدار، خیزآب نیوبری و خیزآب بالهای عرضی در تثبیت هرکدام از دو نقطه شکست به طور آزمایشگاهی مطالعه شد. تمام سازه ها در کنترل فرسایش بستر موفق بودند، اما خیزآبها بهتر از آستانه ها عمل کردند؛ بهویژه خیزآب نیوبری که همراه با تمرکز جریان در میانه کانال، مهاجرت نقطه شکست را به خوبی متوقف کرد و موقعیت آن را کاملاً تثبیت نمود.آزمایشها نشان داد که احداث سازه کنترل، نه تنها در تثبیت یک نقطه شکست مؤثر است، بلکه توسعه نقطه شکست مجاور آن را نیز کند میسازد.